นีวอลล์เกิดที่คฤหาสน์ของพ่อเธอในโรชเดล ณ วันที่ 17 ตุลาคม ค.ศ. 1854 ใน ค.ศ. 1905 เธอร่วมกับมากาเร็ตน้องสาวของเธอได้เข้าร่วมสโมสรยิงธนูเชลเทนแฮมของท้องถิ่น โดยใน ค.ศ. 1907 เธอได้รับสี่รางวัลจากห้ารายการที่เธอเข้าแข่งขันในระดับภูมิภาค[1]

เธอได้มีส่วนรวมในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1908 ที่จัดขึ้น ณ ไวท์ซิตี กรุงลอนดอน ซึ่งได้รับการคาดหวังว่าจะเป็นผู้ชนะในรายการยิงธนูหญิง อลิซ เลกห์ เลือกที่จะไม่เข้าแข่งขันและเพื่อให้คู่แข่งหลักของควีนนี ซึ่งมีชื่อว่าลอตตี ดอด ได้เข้ารอบ[1] โดยผู้แข่งขันหญิงในสนามยิงธนูเป็นชาวอังกฤษทั้งสิ้น[2]

สภาพอากาศในการแข่งขันยิงธนูวันแรกที่ไวท์ซิตีสเตเดียมค่อนข้างแย่มากจนถึงกับต้องหยุดการแข่งเมื่อถึงระดับหนึ่ง เมื่อจบการแข่งขันวันแรกควีนนีทำคะแนนตามหลังดอดที่สิบคะแนน ส่วนสภาพทางอากาศในวันที่สองดีขึ้นเป็นอย่างมากและควีนนีสามารถทำคะแนนตามดอดได้ทัน ในที่สุดก็ชนะด้วยคะแนน 688 คะแนน โดยทำคะแนนนำดอด 46 คะแนนก่อนเสร็จสิ้นการแข่งขันซึ่งดอดได้รับเหรียญเงิน ชัยชนะครั้งนี้ส่งผลให้ควีนนีเป็นผู้หญิงที่มีอายุมากที่สุดที่ได้รับเหรียญทองโอลิมปิก เมื่อเธอมีอายุ 53 ปี กับอีก 275 วัน ที่ซึ่งสถิติยังคงอยู่เรื่อยมาจนถึง ค.ศ. 2012 [1][3]

ส่วนการแข่งขันชิงชนะเลิศแห่งชาติที่มีขึ้นในเวลาต่อมา นีวอลล์ได้เป็นฝ่ายพ่ายต่ออลิซ เลกห์ แต่แล้วเธอก็ชนะในรายการดังกล่าวใน ค.ศ. 1911 และยังคงทำไว้ได้ใน ค.ศ. 1912 [1] และเป็นฝ่ายชนะรายการดังกล่าวอีกครั้งใน ค.ศ. 1914 [4] เธอยังคงเล่นกีฬาเรื่อยมาจนถึงช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง คะแนนสุดท้ายของเธอได้รับการบันทึกโดยสโมสรยิงธนูเชลเทนแฮมใน ค.ศ. 1928 จากนั้น เธอได้เสียชีวิตที่บ้านของเธอในเชลเทนแฮม ณ วันที่ 24 มิถุนายน ค.ศ. 1929 [1]

หลังจากการแข่งขันโอลิมปิก 1908 ก็ไม่มีนักยิงธนูชาวอังกฤษได้รับเหรียญโอลิมปิกอีกเลยจนกระทั่งอลิสัน วิลเลียมสัน ที่ซึ่งได้รับรางวัลเหรียญทองแดงในประเภทหญิงเดี่ยวของการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2004 [5]